e-thranio: Καλάβρυτα….ένα ταξίδι στη ζώσα Ιστορία μας! Γράφουν οι μαθήτριες του Β2 Μωραΐτου Ασημίνα, Τσέκα Ρεγγίνα , Τσιγάρη Κωνσταντίνα

Μια εκπαιδευτική επίσκεψη αξέχαστη, ξεχωριστή και πλούσια σε εμπειρίες τόσο για τους μαθητές του 5^ου Γυμνασίου και 5^ου Λυκείου που συμμετείχαμε όσο και για τους εκπαιδευτικούς που μας συνόδευσαν. Ο σκοπός της επίσκεψής μας ήταν να αποτίσουμε φόρο τιμής στην επέτειο για τη Σφαγή των Καλαβρύτων (ή και Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων), όταν εκτελέστηκε ο ανδρικός πληθυσμός και καταστράφηκε ολοκληρωτικά η κωμόπολη των Καλαβρύτων από τους γερμανούς στρατιώτες καταδρομείς, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.

1^η μέρα, 12 Δεκεμβρίου: Αρχικά, μετά την αναχώρηση μας από τη Λάρισα και κάμποσο δρόμο κάναμε μια μικρή στάση στη Ναύπακτο, όπου καθίσαμε, εξερευνήσαμε και βεβαίως φάγαμε.

Ύστερα από λίγη ώρα φτάσαμε, επιτέλους, στο όμορφο αυτό χωριό, τα Καλάβρυτα που είχαμε την ευκαιρία να ξεκουραστούμε μαθητές και καθηγητές πριν την αναχώρηση μας για την ετήσια εκδήλωση του Δήμου των Καλαβρύτων. Στις εκδηλώσεις μνήμης συμμετείχαμε με ποιήματα γραμμένα από φοιτητές και μαθητές απ’ όλη την Ελλάδα, εκπροσωπώντας το σχολείο μας. Προσήλθαμε πιο νωρίς, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε πρόβα και έλεγχο του ήχου. Έτσι, όταν ήρθε η σειρά μας και μετά την εκφώνηση συγκινητικών λόγων για την επέτειο, με πολύ άγχος ξεκίνησε η παράστασή μας, παράσταση μουσικής-τραγουδιών και απαγγελιών, ύμνος τιμής στο ολοκαύτωμα.

Θρίαμβος! Έτσι χαρακτηρίστηκε η ερμηνεία της χορωδίας απ ’όλους τους παρευρισκόμενους της εκδήλωσης, πόσο μάλλον από τον Δήμαρχο του χωριού ο οποίος ζήτησε να ξανατραγουδήσουμε ένα από τα τραγούδια μας, το οποίο συνοδεύτηκε από θερμό χειροκρότημα από τους πάντες.

Η όμορφη αυτή βραδιά έκλεισε με δείπνο από τον Δήμαρχο των Καλαβρύτων, όχι μόνο για να μας ευχαριστήσει αλλά και για το πόσο ενθουσιάστηκε από την παράσταση μας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πρώτη μας μέρα στα Καλάβρυτα μας άφησε βαθιά συγκινημένους και ικανοποιημένους.

Δεύτερη μέρα, 13 Δεκεμβρίου: Συμμετείχαμε και πάλι στις εκδηλώσεις της Ημέρας Μνήμης του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Συγκεκριμένα, πήραμε μέρος στην πομπή η οποία ξεκίνησε από τον Καθεδρικό Ναό της πόλης μέχρι τον τόπο εκτέλεσης, διαμέσου του Δημοτικού Μουσείου. Στο Μνημείο Πεσόντων 1943, τελέστηκαν : Προσκλητήριο Εκτελεσθέντων από μαθητές, Κατάθεση στεφάνων καθώς και ακρόαση του Εθνικού μας Ύμνου. Με πανό και αντιπολεμικά συνθήματα , παρακολουθήσαμε και περήφανα πήραμε μέρος στη τόσο σημαντική αυτή τελετή η οποία αναμφισβήτητα προκάλεσε σε όλους μας τεράστιο δέος.

Στη συνέχεια, αναχωρήσαμε για τον οδοντωτό σιδηρόδρομο διαδρομής Καλάβρυτα-Διακοφτό. Ζήσαμε μια από τις πιο όμορφες διαδρομές, γεμάτη μαγευτικά καταπράσινα τοπία και αξιοθέατα. Οι μεγάλες κλίσεις του εδάφους είναι ο λόγος της ονομασίας του καθώς το δίκτυο είναι οδοντωτό στα σημεία αυτά. Είναι μια διαδρομή 22 χιλιομέτρων που άμα στρέψεις το βλέμμα σου στο παράθυρο, νιώθεις πως δεν πέρασε ούτε λεπτό!

Μετά από λίγες ώρες, επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ένα από τα γνωστότερα και αρχαιότερα Μοναστήρια της χώρας. Το μοναστήρι αποτελεί σύμβολο της Ορθοδοξίας στην Πελοπόνησσο και βρίσκεται κοντά στα 10 χλμ. έξω από τα Καλάβρυτα με υψόμετρο 900 μέτρων. Η Μονή είναι “κολλημένη” σε ένα φυσικό σπήλαιο και με την πρώτη ματιά μας καθήλωσε. Εκεί μάλιστα, φυλάσσεται η κηρόπλαστη εικόνα της Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιωτίσσης.

Η ημέρα αυτή ήταν γεμάτη και ταυτόχρονα πολύτιμη και για αυτό χρειαστήκαμε ξεκούραση και φαγητό κάνοντας περιήγηση πίσω στο χωριό των Καλαβρύτων.

Έχοντας φτάσει, λοιπόν, στην τρίτη μέρα της εκδρομής μας, 14 Δεκεμβρίου, ξυπνάμε και κατεβαίνουμε για πρωινό έχοντας στο νου ότι επρόκειτο για μια κουραστική (λόγω του γυρισμού/ταξιδιού) αλλά και φυσικά, μια ενδιαφέρουσα ημέρα. Πρώτα πήγαμε στο μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Ήταν πραγματικά υπέροχο, είδαμε πράγματα που λίγα μουσεία περιέχουν. Eκεί παρευρεθήκαμε σε οργανωμένη ξενάγηση όλων των αιτουσών του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος όπου είδαμε διάφορα εκθέματα και μάθαμε πληροφορίες για το Ολοκαύτωμα του χωριού. Η πιο συγκλονιστική στιγμή, όμως, ήταν όταν εισήλθαμε στη τελευταία αίθουσα, στην οποία υπήρχαν όλοι οι πεσόντες αυτού του τραγικού γεγονότος σαν ένας πίνακας ζωγραφικής που κάλυπτε έναν ολόκληρο τοίχο! Κάθε φωτογραφία απεικόνιζε μια τραυματισμένη ψυχή, μια ηρωική θυσία στο βωμό της Ελευθερίας, έναν Ήρωα. Ο Τοίχος των Ηρώων μας.

Η τελευταία αίθουσα αποτελεί χώρο ιστορικής μνήμης των πεσόντων

Όταν λοιπόν φύγαμε από το μουσείο, το λεωφορείο μας άφησε στην Ιερά μονή της Αγίας Λαύρας. Νομίζω ότι στους περισσότερους έκανε εντύπωση το τοπίο στην περιοχή της Μονής (απέξω από το μοναστήρι) που ήταν ιδιαίτερα όμορφο, καθώς οι εδαφολογικοί σχηματισμοί δημιουργούν ασυνήθιστες εναλλαγές, τις όποιες μπορεί κανείς να απολαύσει. Μετά κατευθυνθήκαμε στο μουσείο του μοναστηριού του οποίου τα εκθέματα ήταν μια ζωντανή αναβίωση του ηρωικού μας παρελθόντος, ένα ταξίδι στη ζωντανή Ιστορία μας.

Φεύγοντας, κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση στο μνημείο ηρώων αγωνιστών του 1821, το <<Σινικό τείχος>> όπως το χαρακτηρίζουν πολλοί, λόγω της μεγάλης έκτασής του.